ATENY 2019
- Jerzy Kuśmierczyk
- 2 paź 2019
- 7 minut(y) czytania
Zaktualizowano: 26 cze 2023
MOJE GRECKIE WAKACJE 2019
Gdy wybieraliśmy kierunek wyjazdu w tym roku ustaliliśmy, że wszystkim nam podobała się Grecja i tam pojedziemy. Ale Grecję "kontynentalną" zwiedzaliśmy w 2004 roku i mieliśmy pewne pojęcie o urokach tego kraju. Postanowiliśmy zatem, że jedziemy na Kretę! Ustaliliśmy termin dogodny dla wszystkich, ale okazało się, że w tym terminie nie ma lotów bezpośrednich na Kretę tylko z międzylądowaniem w Atenach, gdzie trzeba byłoby czekać kilka godzin na lotnisku. Czekać na lotnisku w Atenach bez możliwości zwiedzania? To już lepiej zatrzymać się na dwa dni, a potem na Kretę! Tak też zrobiliśmy.
4 - 6 września 2019 roku.
Ateny – stolica i największe miasto Grecji, jeden z najważniejszych ośrodków turystycznych Europy z zabytkami kultury antycznej i zarazem dziesiąty co do wielkości zespół miejski w Unii Europejskiej na poziomie 3,5 mln mieszkańców. (Wikipedia)
Planując program zwiedzania Aten wybraliśmy najłatwiejszy sposób. Każdy przewodnik po Atenach wymienia kilka lub kilkanaście miejsc, które koniecznie musisz zobaczyć. Najważniejszy jest Akropol, a potem już poleciało...
4 września:
Mamy po przylocie do dyspozycji tylko popołudnie i wieczór, a więc zwiedzamy dzielnicę Plaka.
5 września
Akropol ateński
– akropol w Atenach, położony na wapiennym wzgórzu o wysokości względnej 70 m, zamieszkany w neolicie, w okresie mykeńskim znajdował się tu pałac z megaronem, od VI w. p.n.e. miejsce kultu Ateny. Świątynie zbudowane w okresie archaicznym zostały zniszczone podczas wojen perskich. (Wikipedia)
Widok na Akropol z tarasu hotelowego.
Jesteśmy na terenie Akropolu. Już tylko pozostaje wspiąć się na wzgórze.
Widok na Odeon Heroda Attyka. W tle wzgórze Muzejon z pomnikiem Filipapposa.
Propylejon.
Bramę na Akropol szturmuje potężny tłum. Prawdopodobnie do Pireusu przybył olbrzymi statek wycieczkowy. Można było zobaczyć kilkanaście grup po około 50 osób każda prowadzone przez przewodników z numerami umieszczonymi na kiju. Nas zaanektowała grupa z numerem 14!
Po uwolnieniu się od grupy nr 14 zdobyłem Akropol!
Partenon
– świątynia poświęcona Atenie Partenos na akropolu ateńskim, wzniesiona w połowie V w. p.n.e. według planów Iktinosa i Kallikratesa pod nadzorem Fidiasza, który wykonał również elementy rzeźbiarskie. (Wikipedia)
Erechtejon
– czteropoziomowa świątynia zbudowana na ateńskim Akropolu, poświęcona Posejdonowi i Atenie. (Wikipedia)
Areopag
– w starożytnych Atenach najwyższa rada złożona z byłych archontów. Nazwa rady pochodzi od miejsca obrad – wzgórza Aresa, które poświęcone było bogu wojny i Eryniom, ich świątynia u stóp wzgórza była azylem dla zabójców. Nie jest znany dokładny czas powstania rady areopagu. (Wikipedia).
Zasiadamy na Aeropagu. Co prawda tradycyjnie zasiadali tu tylko mędrcy - mężczyźni, ale cóż, w końcu to XXI wiek.
Pomnik Filopapposa
– monumentalny rzymski pomnik nagrobny stojący na wzgórzu Muzejon naprzeciwko Akropolu w Atenach. (Wikipedia)
Ze wzgórza Filopapposa są piękne widoki na Ateny, a szczególnie na Akropol.
Agora ateńska
– najsłynniejsza agora znajdująca się w Atenach w starożytnej Grecji. Usytuowano na niej świątynie, biblioteki i budynki użytku publicznego. Charakterystycznymi budowlami były stoa, czyli zadaszone kolumnady, które chroniły przed deszczem lub słońcem.(Wikipedia)
Hefajstejon
– świątynia poświęcona Hefajstosowi i Atenie, patronom rzemiosła, znajdująca się w dzielnicy Keramejkos górująca ponad agorą, u stóp Akropolu w Atenach.
Świątynia została zbudowana w porządku doryckim ok. 445 p.n.e.-425 p.n.e. Przez długi czas świątynię opisywano i znano jako Thesejon lub Tezejon. B. Sauer ustalił jej prawdziwych patronów. Pomyłka była spowodowana dekoracją świątyni - jej metopy ozdobione zostały scenami ilustrującymi czyny Heraklesa i Tezeusza. (Wikipedia)
Widok na Agorę. W tle wzgórze Akropolu.
Cerkiew świętych Apostołów Solaki (gr. Ναός Αγίων Αποστόλων Σολάκη)
– cerkiew w Atenach z końca X wieku, zlokalizowana na ateńskiej agorze; w jej sąsiedztwie znajduje się stoa Attalosa. Świątynia ta jest uważana za najwcześniejszy istniejący przykład typu ateńskiego architektury bizantyjskiej.Określenie cerkwi „Solaki” wiąże się prawdopodobnie z nazwiskiem rodziny, która sfinansowała remont świątyni lub z XIX-wiecznym określeniem Σολάκη gęsto zaludnionego rejonu wokół kościoła.(Wikipedia)
Stoa Attalosa
– zrekonstruowany współcześnie starożytny portyk, znajdujący się na ateńskiej Agorze.
Usytuowany po wschodniej stronie Agory budynek został wzniesiony za panowania króla Pergamonu Attalosa II (159–138 p.n.e.). Dwukondygnacyjna budowla ma 116,50 m długości, 20,05 m szerokości i wysokość 13 m. Jej ściany wykonano z granitu, schody i drzwi z marmuru hemetyckiego, zaś kolumny z marmuru pentelickiego. Na obydwu kondygnacjach znajduje się podwójna kolumnada licząca 44 kolumny. Na parterze zewnętrzne kolumny utrzymane są w porządku doryckim, wewnętrzne w jońskim, natomiast na piętrze zewnętrzne w jońskim, wewnętrzne zaś w pergamońskim. Za kolumnadą znajdowały się pomieszczenia sklepowe, po 21 na każdym piętrze. (Wikipedia)
6 września rano
Anafiotika ( greckie : Αναφιώτικα wymawiane [a.naˈfço.ti.ka] ) to malownicza, niewielka dzielnica Aten , część starej historycznej dzielnicy zwanej Plaka . Leży po północnej stronie wzgórza Akropolu . Pierwsze domy zostały zbudowane w czasach Otto w Grecji , kiedy pracownicy z wyspy Anafi przybyli do Aten, aby pracować jako robotnicy budowlani przy remoncie Pałacu Króla Othona. Pierwszych dwóch mieszkańców wymieniono jako G. Damigos, cieśla i M. Sigalas, pracownik budowlany. Wkrótce zaczęli tam przybywać także robotnicy z innych wysp Cyklad, aby pracować jako stolarze, a nawet kamieniarze i marmurnicy, w dalszym okresie odbudowy budynków w Atenach, ale także w następnej epoce po zakończeniu panowania króla Otto.
W 1922 r. Osiedlili się tu także greccy uchodźcy z Azji Mniejszej , zmieniając ludność do tej pory tylko z wysp Cyklad. W 1950 r. Część tej dzielnicy została zniszczona na potrzeby badań archeologicznych, a w 1970 r. Państwo zaczęło kupować domy. W epoce nowożytnej pozostało tylko 45 domów, małe uliczki od Stratonos do skały Akropolu są nadal nienazwane, a domy nazywa się „Anafiotika 1”, „Anafiotika 2” itd.
Okolica została zbudowana zgodnie z typową architekturą cykladzką, a nawet dziś daje turystom wrażenie greckich wysp w sercu miasta, z białymi ścianami i małymi przestrzeniami, zwykle z obecnością kwiatów bugenwilli . Domy są małe, w większości sześcienne, małe uliczki, które często kończą się drabinami lub nawet martwymi miejscami na tarasach, na których można usiąść i podziwiać nocny widok na miasto. „W tej oazie spokoju, położonej pod ścianami Akropolu, intensywność Aten wydaje się być daleko” … (Wikipedia)
Legenda głosi, że osiedle zostało wzniesione nielegalnie, a poszczególne budynki zostały wzniesione w ciągu jednej nocy. Obowiązujące wtedy prawo legalizowało budynki wzniesione od zachodu do wschodu słońca i z tego powodu władze zaakceptowały nowe osiedle.
Tuż przed wejściem do Anafiotiki, w sąsiedztwie małego parku znajduje się niepozorny budynek, który wyróżniają tylko grafitti. Może nie pokazywałbym go, ale wiąże się z nim pewna historyjka:
Podczas robienia przeze mnie zdjęcia pojawiło się dwóch turystów w wieku około 20 lat. Nie mieli plecaków ani aparatów jak to przeważnie turyści, ale stanęli za mną i jeden z nich zaczął robić zdjęcia tego domu telefonem komórkowym. Ustąpiłem im miejsce i poszedłem po schodach do parku, gdzie stała moja rodzina. W pewnym momencie poczutem lekkie szarpnięcie do tyłu i gdy się odwróciłem zobaczyłem, że mój portfel kołysze się na na łańcuszku, którym był przymocowany do paska, a "turyści" wyprzedzają mnie z obojętną miną. Mój portfel sam wyskoczył z kieszeni zapiętej rzepem i sam rozpiął się zamek błyskawiczny na jednej z jego krawędzi! Miałem "przyjemność" spotkać artystów w swoim fachu! Z portfela na szczęście nic nie zginęło. Chwała firmie Pacsafe wytwórcy portfeli dla turystów! Okazało się, że portfel ten jest wart wielokrotność swojej ceny.
To właśnie w trakcie wykonywania tego zdjęcia (powyżej) próbowano podzielić się moją własnością. Fotka taka sobie. ale przeżycia z nią związane - bezcenne!
Na niektórych domkach są umieszczone afisze zachęcające do odwiedzin wyspy Anafi skąd pochodzili ich pierwsi mieszkańcy.
Jeden z dwóch kościółków w Anafiotice.
6 września południe
Ogród Narodowy dawniej zwany Ogrodem Królewskim jest położony między budynkiem parlamentu a stadionem olimpijskim. Na obszarze ok. 15 hektarów znajdują się różne okazy roślin, oraz bogata mała architektura (ławeczki, pomniki itp)
6 września południe
Panathinaiko Stadio
lub Kalimarmaro (gr. Παναθηναϊκό Στάδιο, obecnie częściej jako Καλιμάρμαρο; pol. Stadion Panateński), czyli Wykonany z dobrego marmuru – jedna z najbardziej znaczących, zrekonstruowanych budowli w Atenach. Położony jest w naturalnym zagłębieniu terenu pomiędzy dwoma wzgórzami Agra i Ardettos, nad rzeką Ilisos. Zbudowany w tym miejscu został w latach 330–329 p.n.e. przez Lykurgosa na wielkie igrzyska Panateńskie. Później, od 140 do 144 n.e. został przebudowany przez Herodesa Attikusa do formy, którą odnaleziono podczas wykopalisk w 1870. Jego wymiary to 204,7 metrów długości i 33,35 metrów szerokości, pomieścić mógł do 80 000 widzów. Aktualnie stadion często jest miejscem ważnych wydarzeń kulturalnych. (Wikipedia)
W tle Wzgórze Likavittos.
Stadion jest wykorzystywany również na organizację różnych wydarzeń kulturalnych. Na zdjęciu widzimy przygotowania do takiego wydarzenia.
6 września - wczesne popołudnie
Ewzoni lub evzoni (nw.gr. Εύζωνες, Ευζώνοι, gr. ewzones = piękne pasy) – grecka reprezentacyjna formacja wojskowa.Najczęściej mianem tym określano oddziały elitarnej piechoty lekkiej albo górskiej. Nazwa ta pierwszy raz pojawiła się w twórczości Homera, który pięknymi pasami nazywał oddziały elitarne.Obecnie ewzonami określa się żołnierzy służących w Gwardii Prezydenckiej. Żołnierze wybrani spośród najprzystojniejszych, rosłych poborowych, pełnią straż honorową przed Grobem Nieznanego Żołnierza na placu Sindagma oraz przed pałacem prezydenckim przy pobliskiej ulicy Irodou Atikou. Podczas pełnienia honorowej straży stoją nieruchomo, a zmiana pozycji przysługuje ewzonowi co pół godziny.Ewzoni są odpowiednikami angielskich wartowników sprzed Buckingham Palace i podobnie jak w tamtym przypadku, zarówno sami żołnierze, jak i zmiana warty, są atrakcją turystyczną. Ceremonia zmiany warty na placu prowadzona według sztywnych reguł, z musztrą na pograniczu patosu i groteski, odbywa się o pełnych godzinach, przez całą dobę. Kwadrans później zmieniani są gwardziści przed pałacem prezydenckim. W niedziele o godzinie 11:00 ceremonia jest wyjątkowo uroczysta – bierze w niej udział mały pododdział i orkiestra wojskowa (Wikipedia).
Budynek parlamentu - widok z placu Sindagma (Konstytucji)
Plac Sindagma
Plac jest pełen turystów oczekujących na pokaz zmiany warty.
Ewzoni przed parlamentem.
Dowódca warty pod pozorem sprawdzania przepisowej postawy testuje cierpliwość wartownika. Przymierzanie ozdoby czapki jako wąsów jest takim testem i pokazem dla gawiedzi.
Mount Lycabettus ( / ˌ l aɪ k ə ˈ b ɛ t ə s / ),
znany również jako Lycabettos , Lykabettos lub Lykavittos ( greckie : Λυκαβηττός , wymawiane [likaviˈtos] ), to wapienne wzgórze kredowe w Atenach w Grecji na 300 metrów ( 908 stóp) nad poziomem morza. Jego podstawę pokrywają sosny, a na dwóch szczytach znajduje się XIX-wieczna kaplica św. Jerzego , teatr i restauracja.Nazwa odnosi się również do dzielnicy mieszkalnej bezpośrednio poniżej wschodniej części wzgórza.Wzgórze jest miejscem turystycznym i można do niego wjechać kolejką Lycabettus , kolejką linową, która wspina się na wzgórze z niższego końca w Kolonaki (stacja kolejowa znajduje się przy ulicy Aristippou). Lycabettus pojawia się w różnych legendach. Popularne historie sugerują, że było to kiedyś schronienie wilków (po grecku lycos), co prawdopodobnie jest początkiem jego nazwy (oznacza „tę [górę], którą chodzą wilki”). Inna etymologia sugeruje pochodzenie pelasgijskie przedmyceńskie ( Lucabetu = wzgórze mastoidalne ). Mitologicznie Lycabettus przypisuje się Atenie , która stworzyła ją, gdy zrzuciła wapienną górę, którą niosła z półwyspu Pallene na budowę Akropolu po otwarciu skrzynki z Erichthoniusem . (Wikipedia)
Wzgórze to zostało wymienione w przewodniku jako jedno z miejsc w którym "musisz być". Zostało opisane jako punkt widokowy okupowany przez fotografów. Po takiej rekomendacji musiałem tam być. Jako, że był to nasz trzeci dzień intensywnego zwiedzania postanowiliśmy skorzystać z kolejki linowej licząc na dodatkowe atrakcje. Atrakcje były. Żadnych widoków i w absolutnie ciemnym tunelu pojawiały się komercyjne reklamy.
Zebrało się trochę ludzi, ale nie ma tłumów i dobrze, gdyż informacje na tablicach ostrzegają przed kieszonkowcami, co dla mnie po porannej przygodzie w Anafiotice ma szczególne znaczenie.
Czy warto było poświęcić na to wzgórze czas niech każdy oceni po zdjęciach. Był to symboliczny zachód słońca jako, że był to również ostatni punkt naszego zwiedzania Aten.
Comentarios