LITWA 2009
- Jerzy Kuśmierczyk
- 3 paź 2009
- 4 minut(y) czytania
Wilno (lit. Vilnius) – stolica Litwy, stolica Wielkiego Księstwa Litewskiego, po unii polsko-litewskiej w 1569 roku miało charakter drugiej siedziby władców Rzeczypospolitej Obojga Narodów, od 1920 do 1922 jako stolica Litwy Środkowej, w latach 1922–1939 w granicach II RP (jako stolica województwa wileńskiego), na Pojezierzu Wileńskim, nad Wilią, u ujścia Wilejki. (wg Wikipedii)
Najbardziej znanym zabytkiem Wilna jest katedra wileńska (pełna nazwa – Bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Władysława), położona w historycznym centrum Wilna, pełni rolę najważniejszego kościoła Litwy.
Pomnik księcia Giedymina założyciela Wilna na Placu Katedralnym. Książę Gedymin wskazuje miejsce gdzie ma powstać miasto. Wielki książę Giedymin był dziadkiem Władysława Jagiełły.
Ostra Brama – gotycka brama miejska na Starym Mieście w Wilnie. Znajduje się tu kaplica Ostrobramska z obrazem Matki Boskiej Ostrobramskiej Królowej Korony Polskiej (Matki Boskiej Miłosierdzia), stanowi zamknięcie ulicy Ostrobramskiej.
Dla katolików, szczególnie Polaków jest miejscem pielgrzymek i najlepiej znanym zabytkiem Wilna.
Kościół św. Anny, oraz Kościół świętych Franciszka i Bernarda w Wilnie z pominikiem Mickiewicza na pierwszym planie. Miejsce to jest położone nieopodal rzeki Wilenki i jest bardzo charakterystyczne przez zgrupowanie zabytków. Pomniki Adama Mickiewicza są można spotkać w trzech sąsiednich krajach i w każdym z nich jest przedstawiany jako przedstawiciel tego narodu.
Pewna pilotka w Grodnie ujęła to w skrócie: Adam Mickiewcz był to białoruski Żyd, który po polsku napisał - "Litwo ojczyzno moja..."
Zarzecze jest najstarszą dzielnicą Wilna. Była to dzielnica, w której zamieszkiwała raczej biedota miejska. Obecnie stała się modna wśród sfer artystycznych, a co za tym idzie jest to dzielnica miasta, gdzie nieruchomości są bardzo drogie. Dzięki obecnym mieszkańcom jest bardzo prestiżowa i ma swój charakterystyczny dla takich miejsc klimat.
Jeden z mostów granicznych na Wilence. Moda na kłódki zawieszane przez zakochanych ma się tu dobrze.
W centrum Zarzecza jest usytuowana kolumna na której stoi Anioł Zarzecza (Użupio Angelas) wykonany z brązu. Anioł Zarzecza jest Patronem Republiki Zarzecza.
Obywatel Zarzecza ukazany z tym co jest mu najbliższe.
Republika Zarzecze posiada własną konstytucję, która jest opublikowana w kilku językach między innymi po polsku.
Panorama Wilna. Widok z Zamku Górnego.
Plac Ratuszowy.
Kościół św. Kazimierza znajduje się we wschodniej części placu Ratuszowego.
Sobór Przeczystej Bogurodzicy – cerkiew katedralna prawosławnej eparchii wileńskiej i litewskiej wybudowana w stylu nawiązującym do sztuki gruzińskiej.
Cerkiew Świętych Konstantyna i Michała (Romanowów)
Została zbudowana dla podkreślenia potęgi Rosji. W tym czasie w podbitych krajach zostało wybudowanych wiele okazałych cerkwi. Miały one być symbolem rosyjskości zajętych krajów. Można powiedzieć, że w późniejszym okresie taką rolę pełniły pomniki Lenina i tzw. pomniki "wdzięczności".
W Wilnie jest ponad 40 kościołów katolickich i około 20 cerkwi.
Kowno – drugie pod względem liczby mieszkańców miasto Litwy i największy ośrodek przemysłowy kraju. Położone w środkowej Litwie u zbiegu Niemna i Wilii. (wg Wikipedii)
Zamek w Kownie – ruiny zamku zbudowanego w 2 poł. XIV wieku i rozbudowanego w wieku XVI, usytuowanego w "międzyrzeczu" u ujścia rzeki Wilii do Niemna.
Najbardziej charakterystycznym zabytkiem Starego Miasta jest Plac Ratuszowy, który stanowi jedyny zachowany w całości na Litwie tak duży fragment zabudowy placu miejskiego. Wszystkie składające się nań budynki mają wartość zabytkową, w tym wiele z nich należy do zabytków najwyższej klasy, tak jak np. ratusz czy sytuowana po stronie północno- wschodniej katedra. Plac Ratuszowy mieści też aż dwa zespoły klasztorne, w skład których wchodzą: kościół św. Franciszka i klasztor jezuicki oraz kościół św. Trójcy z klasztorem Bernardynów. Kamienice stanowiące zabudowę rynku pochodzą głównie z XVI i XVII wieku i z końcem wieku XX zostały gruntownie odrestaurowane, przy czym zachowano ich historyczny charakter oraz styl. W większości mają one wygląd gotycki, renesansowy i klasycystyczny, a niektóre z nich stanowią mieszaninę różnych stylów - unikalne połączenie pozostałości wielu epok. W zachodniej części rynku umiejscowione są zabudowania stacji pocztowej, a na południe od nich znajduje się pałac Syruciów (wg Wikipedii)
Ratusz na rynku w Kownie.
Ulice Kowna przypominają ulice małych miast w Polsce.
Pałac Prezydencki w Kownie, zwany dawniej gubernatorskim (lit. Istorinė Prezidentūra) – neobarokowy gmach w Kownie spełniający w latach międzywojnia funkcję głównej siedziby prezydenta Litwy położony przy ulicy Wileńskiej (wg Wikipedii)
Spacerując po Kownie można spotkać mało znany w Polsce pomnik Witolda Wielkiego. Upamiętnia okres w historii Litwy w latach 1430-1930. Pomnik ten wyraźnie ukazuje, że książę Witold podporządkował sobie: Polaków, Rosjan, Krzyżaków i Tatarów. Jest to nieznany mi bliżej fragment historii. Ciekawe...
Kłajpeda (lit. Klaipėda, niem. Memel) – miasto na wybrzeżu Morza Bałtyckiego nad Zalewem Kurońskim, w zachodniej części Litwy, położone u ujściarzeki Dangi do Zalewu Kurońskiego, połączone kanałem z ujściem rzeki Niemen. Największe miasto Małej Litwy. (wg Wikipedii)
Do roku 1923 miasto to nosiło nazwę Memel. W latach 1466-1657 leżące w Prusach Książęcych miasto było lennem Polski. Kłajpeda należała kolejno do Polski, Szwecji, Rosji, Prus, Niemiec, Litwy, ZSRR, a od 1990 ponownie do Litwy.
Kłajpeda wyróżnia się starą zabudową i podobno najstarszymi brukami w Europie.
Budynek teatru w Kłajpedzie. Przed wejściem do budynku znajduje się fontanna zaprojektowana przez Szymona Dacha, której szczyt zdobi postać Ännchen von Tharau. Zdaje się, że jedyną zasługą tej młodej kobiety było to , że zakochał się w niej twórca fontanny - Dach.
Stare miasto posiada planowy układ ulic. Ulice są rozplanowane regularnie i przecinają się pod kątem prostym
Charakterystyczna zabytkowa zabudowa.
Wiele budynków w Kłajpedzie to rekonstrukcje po zniszczeniach wojennych.
Płynąca przez miasto rzeka Dane wpada do Zatoki Kurońskiej.
Połąga (lit. Palanga ) – miasto w zachodniej części Litwy, nad Morzem Bałtyckim. Obecnie największy i najbardziej znany litewski kurort.
Pałac Tyszkiewiczów (obecnie Muzeum Bursztynu). Na pierwszym planie posąg Chrystusa, który oddzielał część ogólnodostępną od części prywatnej pałacu. Bolszewicy oczywiście zniszczyli ten posąg, ale Litwini po odzyskaniu wolności posąg odtworzyli, tylko na tym nowym pomniku postać Chrystusa depcze symbol sierpa i młota.
Podczas zaborów Połąga, przyciągała wiele znanych postaci. Byli tu m.in. Stanisław "Witkacy" Witkiewicz, Władysław Reymont, Lucjan Rydel czy Leon Wyczółkowski. W latach 20. XIX wieku odpoczywał tu sam Adam Mickiewicz.
Chociaż swój rozwój Połąga zawdzięcza Tyszkiewiczom,, to ich potomkowie mieli utrudniony dostęp do posiadłości swoich przodków i to nie tylko za czasów Związku Radzieckiego, ale również po odzyskaniu wolności przez Litwę, Podobno Beata Tyszkiewicz odwiedziła Połągę stosunkowo niedawno.
Litwa jest piękna i należy ją odwiedzać, chociaż można się tu spotkać z okazywaniem niechęci przez Litwinów.. Za to spotkani Polacy są bardzo sympatyczni i czasami trudno skończyć przypadkowo rozpoczętą rozmowę.
Comments