Estremadura – autonomiczna wspólnota w Hiszpanii. Składa się z prowincji Cáceres i Badajoz. Graniczy z Kastylią i Leónem, Kastylią-La Manchą i Andaluzją oraz Portugalią na zachodzie. Stolicą jest Mérida.Wikipedia
Liczba ludności: 1,1 miliona (2014)
Uczelnie i uniwersytety: University of Extremadura, University of Extremadura, Badajoz
"Ze wszystkich regionów Hiszpanii Estremadura - po polsku Kresy - jest najbardziej oddalona od nowoczesnego świata. Na południe od krainy za rzeką Duero rozciągają się zielone wzgórza usłane głazami narzutowymi. Lasy i wody zamieszkuje wiele rzadkich gatunków zwierząt. Na wieżach i kominach spokojnych, romantycznych miast ze starymi dzielnicami zimą zakładają swoje gniazda bociany." (wg Hiszpania - przewodnik Wiedzy i Życia)
Guadalupe – miasto w Hiszpanii, w prowincji Cáceres, wspólnota autonomiczna Estremadura. Znane przede wszystkim ze słynnego opactwa - Sanktuarium Matki Bożej z Guadalupe. Miasto liczy 2,1 tys. mieszkańców (2008). Jest ono jednym z najbardziej znanych celów pielgrzymek dla hiszpańskojęzycznych pątników z całego świata. Legenda głosi, że w 1320 roku miejscowy pasterz znalazł drewnianą figurkę Madonny, która zasłynęła cudami. (Sława tej Madonny dotarła do Polski w 1630 roku i jej malowany wizerunek znajduje się w Kodniu nad Bugiem. Znalazł się tam w wyniku wysoce etycznego czynu, gdyż wykradł go z Rzymu książę Mikołaj Sapieha zwany Pobożnym. Pewnie dlatego nazwano go Pobożnym. Uważam, że w uznaniu jego zasług powinien zostać świętym od złodziei.) Klasztor Hierominitów wybudowany przy sanktuarium rozrósł się w ufortyfikowany kompleks budowli. W 1808 roku klasztor został zniszczony przez wojska Napoleona. Sto lat później świetność przywrócili mu franciszkanie.
Obecnie w dawnym gmachu szpitala (w 1402 roku przeprowadzono tu pierwszą w Hiszpanii sekcję zwłok) jest hotel Parador prowadzony przez zakonników. Skorzystaliśmy z okazji i zatrzymaliśmy się w tym hotelu.
Monasterio de Nuestra Señora de Guadalupe. Jak widać towarzyszy nam deszcz - pożądany przez Hiszpanów, a pech dla turystów.
Ołtarz z figurką Matki Boskiej. Jest to jedyna możliwość wykonania zdjęcia. Wewnątrz klasztoru nie ma takich możliwości pomimo wykupienia biletów. Zwiedzanie z przewodnikiem rozpoczyna się w wirydarzu, ale głównym celem jest dotknięcie i ucałowanie sukni Cudownej Madonny. Braciszkowie są nowocześni i do ucałowania podają specjalną płytkę połączoną z figurką kablem. Wszystko jest bardzo higieniczne, gdyż płytka po każdym pocałunku jest przecierana szmatką. To ci dopiero patent! Jak usłyszał to mój znajomy ksiądz, to stwierdził, że bardziej higieniczne byłoby ucałowanie przez internet.
Cáceres – miasto w zachodniej Hiszpanii, w regionie Estremadura, stolica prowincji Cáceres. Ośrodek handlowy, naukowy, kulturalny i przemysłowy, m.in. przemysł spożywczy, ceramiczny, skórzany. W okolicy Cáceres znajdują się złoża fosforytów.
Cáceres znajduje się w zachodniej części Wyżyny Nowej Kastylii na średniej wysokości 459 m n.p.m. Przez ścisłe centrum miasta przepływa strumień Arroyo de la Ribera, na jego obrzeżach występuje jeszcze kilka mniejszych cieków wodnych. Większość z nich stanowi dorzecze Tagu, natomiast część – Gwadiany.(wg Wikipedii)
Miasto w epoce swojej świetności rozkwitało na skutek potężnych majątków zdobywanych za oceanem przez hiszpańskich konkwistadorów. Odkrycie Ameryki przez okręty pod admiralicją Krzysztofa Kolumba dało wyjątkową szansę na wzbogacenie się mieszkańcom tego regionu, uchodzącego za najbiedniejszy. Byli to obywatele zjednoczonych w XIII wieku dwóch chrześcijańskich królestw: Kastylii oraz Leónu z przyłączoną w XV wieku Koroną Aragonii. Zbudowane dzięki bogactwom "płynącym" z Nowego Świata, zachowane w bardzo dobrym stanie budowle (kościoły, pałace) pozwalają zwiedzającym Cáceres poczuć aurę prawdziwie średniowiecznego miasta o niebywałej wartości historycznej. Wędrując labiryntem kamiennych uliczek starówki trudno jest zliczyć wszystkie bezcenne "palacios, casonas czy iglesias" zamknięte we wstędze średniowiecznych murów obronnych. Warto jest zwiedzać miasto z przewodnikiem ponieważ z wieloma miejscami wiążą się fascynujące historie oraz legendy. (wg hiszpaniaportal.pl)
W zabytkowej części miasta, na szczycie wzgórza, otoczone murami, leży Barrio Monumental (dzielnica zabytków). Jest to jeden z najcenniejszych zespołów architektonicznych w Hiszpanii.
Arco de la Estrella. Łączy zabytkowe centrum (Barrio monumental) z Plaza Mayor położonym poza murami.
Katedra Santa Maria gotycko - renesansowy kościół
Zadziwia mnie ilość "poloników" spotykanych w hiszpańskich kościołach.
Patio z ogrodem. Na drugim planie widoczna cylindryczna wieża Casa y Torre de Carvajal zbudowana przez Arabów.
Iglesia de San Francisco Javier
Podziemny zbiornik wody deszczowej pochodzący z czasów arabskich.
Barrio de San Antonio - dawna żydowska dzielnica z wąskimi uliczkami.
Nazwa pochodzi od pobliskiej pustelni św. Antoniego.
Trujillo – miasto w prowincji Cáceres w rejonie Estremadura. Zamieszkuje je 9 219 mieszkańców.
Z Trujillo pochodziło wielu najsłynniejszych konkwistadorów, wśród nich zdobywca Peru - Francisco Pizarro. Wiele rezydencji i klasztorów powstało dzięki łupom przywiezionym z podbitej Ameryki.
Estramadura jest często określana jako kraina bocianów. Wiosną i latem ptaki te stanowią nieodłączny element starych miast. Ich gniazda spotkać można na większości kominów i wież.
Plaza Mayor należy do jednego z najpiękniejszych placów w Hiszpanii. (jak prawie każdy Plaza Mayor w odwiedzanych dotychczas miastach.)
Palacio del Marques de la Conquista. Płaskorzeźby w narożniku przedstawiają wizerunki braci Pizzaro i ich inkaskich żon.
Na wzgórzach za murami leży górne miasto z arabską twierdzą, na której muzułmanie bronili się przed chrześcijanami do 1232 roku.
Charakterystyczna architektura zamków arabskich.
Parque Nacional de Monfragüe to park narodowy położony niemal w samym centrum prowincji. Tworzą go zakola rzeki Tag (Tajo) oraz jej dopływu Tiétar wcinające się pomiędzy niewielkie wzniesienia górskie porośnięte lasem śródziemnomorskim. To prawdziwy raj dla ornitologów. Teren parku to skupisko ponad dwustu gatunków chronionych ptaków: głównie orłów, sępów, sów, puchaczy oraz czarnych bocianów. Najlepszymi miejscami gdzie zwykło się je obserwować są wzgórza otaczające koryta rzeczne takie jak grupa skał zwana Peña Falcón bądź Salto del Gitano. W obrębie Parku Narodowego można odnaleźć ruiny arabskiego zamku Castillo de Monfragüe. (wg hiszpania-portal.pl)
Gaje dębowe ciągną się aż po horyzont. Te dęby są inne niż znane nam w Polsce. Są niskie a ich liście są podobne do bukowych. Rosną w odległości kilkunastu metrów od siebie. Pomiędzy tymi drzewami można zobaczyć nie tylko pasące się świnie iberyjskie, ale również jelenie i inną dziką zwierzynę.
Sławny Jamon Iberico czyli szynka hiszpańska, pochodzi właśnie z Estremadury. Najlepsza szynka pochodzi z iberyjskich świń, żyjących na dużych farmach na wolności, karmiących się swobodnie tylko żołędziami z gajów dębowych i naturalną paszą jaką są trawy i zioła. Szynka ta jest wspaniała, gdyż jej produkcja jest prowadzona pod ścisłym nadzorem. Dotyczy to rasy, pastwiska, diety, oraz uboju. Jest to podobne do nadzoru produkcji wina.
Jak zwykle w takich przypadkach dochodzi do nadużyć. Pewien dociekliwy dziennikarz zestawił dane z produkcji szynki z danymi z jej eksportu i okazało się, że eksport jest wyższy od produkcji. Ciekawe, gdzie jest sprzedawana ta podróbka? Myślę, że nie w Hiszpanii, lecz raczej snoby za granicą zachwycają się wspaniałą Jamon Iberica!
Na skarpach wzdłuż dróg rośnie czystek. W Hiszpanii nie znają działania tego cudownego ziela, ale my pijemy czystek fioletowy.
Parque Nacional de Monfragüe jest idealnym miejscem dla miłośników obserwacji i fotografowania z bliska rzadkich gatunków ptaków (na niebie króluje sęp płowy). Po drodze napotkaliśmy zatłoczony parking. Okazuje się, że dotarliśmy do rezerwatu sępów. Specjalnie wydzielony punkt widokowy był zastawiony statywami na których były umocowane tak długie teleobiektywy, że nie wiedziałem jak tu pokazać się z moim aparatem, bo jednak w tej kategorii długość (obiektywu) ma znaczenie.
Jednak zrobiłem parę fotek z których można się domyśleć, że to, co tak lata to są sępy płowe.
Yorumlar