Grenada (Granada) – miasto w płd. Hiszpanii, w dolinie rzeki Genil (dopływ rzeki Gwadalkiwir), w Górach Betyckich, 237 tys. mieszkańców (2013). Stolica prowincji Grenada, w regionie Andaluzja. Ośrodek handlowy, przemysłowy i kulturalny. Jedna z najważniejszych miejscowości turystycznych w Hiszpanii, słynna z pięknego położenia, licznych zabytków i niezapomnianych krajobrazów. Szczególny urok Grenady polega na tym, że w ciągu kilku godzin można jeździć na nartach w górach Sierra Nevada, a potem kąpać się w Morzu Śródziemnym na Costa del Sol, oddalonym o ok. 70 km. (wg Wikipedii)
Grenada została założona w VIII wieku przez Arabów, a rozkwitła w czasach dynastii Nasrydów, a w końcu XV wieku była największym miastem w Europie. W 1492 roku została zdobyta przez Królów Katolickich i pod ich rządami stała się ogniskiem renesansu i baroku. Zniszczona przez wojska napoleońskie została przywrócona do świetności dopiero pod koniec XX wieku.
Zamieszkaliśmy w tym hotelu w centrum Granady.
Widok na Alhambrę z Mirador de San Nicolas.
Pomnik królowej Izabeli i Kolumba.
Katedra jest tej wielkości, że nie ma możliwości pokazać ogromu tego budynku na jednej fotografii.
Katedra wewnątrz jest równie imponująca co z zewnątrz.
Nocne życie antykwariatu.
Alhambra (arab. al hamra, dosł. "czerwona") – warowny zespół pałacowy w Grenadzie w andaluzyjskim regionie Hiszpanii, zbudowany w latach 1232–1273 i rozbudowywany do XIV wieku. Jej rozbudowa trwała za panowania emirów z dynastii Nasrydów – Jusufa I i Muhammada V. Alhambra była twierdzą mauretańskich kalifów.
Zabytek arabskiego budownictwa w Europie. Składa się z pałacu z kilkoma dziedzińcami i dekorowanymi salami, Alkazaby, Generalife – letniej rezydencji z ogrodami oraz z samych ogrodów znajdujących się na całym wzgórzu. Wewnątrz jest Patio de los Leones (podwórze lwów) z wodotryskiem opartym na 12 lwach; do dziedzińca tego przylegają 4 sale: jedna z nich, Sala de las Dos Hermanas (sala dwóch sióstr), zwana tak z powodu dwóch jednakowych płyt marmurowych w podłodze. Dziedzińce okolone cienistymi kolumnadami; wiele chłodnych zakątków, ogródki z płynącą wodą, na zewnątrz zaś balkony, z których roztaczają się widoki. Ornamenty przedstawiają wersety Koranu.
Alhambra była ostatnim punktem oparcia Arabów w Hiszpanii. Do roku 1492, w którym została zdobyta, była siedzibą emirów Grenady. Przez długi czas służyła za więzienie, później (w XIX w.) została odbudowana z zachowaniem pierwotnego stylu.
Proporcje elementów twierdzy opierają się następującej zależności matematycznej. Podstawą wszystkich elementów (budynków, elewacji) jest kwadrat oraz kolejno tworzone prostokąty o podstawie równej bokowi kwadratu i wysokości równej przekątnej poprzedniej figury. Wysokości kolejnych figur tworzą wtedy ciąg a,a2,a3,a4,a5….
15 września 1890 r. w Alhambrze wybuchł trzeci, a zarazem największy w historii pałacu pożar. Ogień dostał się do następujących pomieszczeń: Torre de Comares, Sala de la Barca i do galerii znajdującej się niedaleko Patio de los Leones. Dzięki zaangażowaniu lokalnego malarza Manuela Gómeza-Moreno González pałac udało się odrestaurować.
Twierdza Alhambra została w 1984 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. (wg Wikipedii)
Widok ogólny na Alhambrę. Zespół Alhambry obejmuje twierdzę z XIV w., część pałacową, oraz ogrody Generalife.
Brama główna. Wbrew pozorom jest to brama tylko wyjściowa, gdyż turyści wpuszczani są do twierdzy w innym miejscu.
Hiszpanie czerpią zyski z turystyki, a jednocześnie limitują ilość turystów odwiedzających najbardziej atrakcyjne miejsca w tym Alhambrę. Aby zapewnić sobie wejście, najlepiej kupić bilet przez internet. Po dosyć skomplikowanym systemie odbioru biletów przybyliśmy do wejścia, gdzie było kilka kolejek. Gdy zastanawialiśmy się co dalej w pewnym momencie pomogła nam miła pani z obsługi, która usłyszała język polski i pomogła rodakom. Polacy są wszędzie! Okazało się, że dla posiadaczy biletów zakupionych przez internet jest oddzielna kolejka, która topniała bardzo szybko. Jednak nie jest to jedyna kolejka, gdyż następna jest przed wejściem do Nasrid Palaces, gdzie turyści wpuszczani są w rytmie co pół godziny. I to już ostatnie ograniczenie, gdyż w środku Alhambry, oraz w pozostałych obiektach można zostać dowolną ilość czasu.
Pałac Karola V - został wybudowany w XVI wieku dla upamiętnienia zwycięstwa chrześcijaństwa nad światem arabskim. Budynek został wzniesiony z podatków nałożonych na Arabów.
Wokół wewnętrznego dziedzińca o kształcie okręgu przebiega dwukondygnacyjna kolumnada mająca charakter krużganka.
Widok z Alhambry na Mirador San Nicolas.
Salon de Embajadores - wnętrze.
Patio de los Leones. Dziedziniec Lwów w centrum haremu. Fontannę podtrzymuje 12 marmurowych lwów.
Widok z Alhambry na ośnieżone góry Sierra Nevada.
El Torcal de Antequera – rezerwat przyrody nieożywionej w pobliżu miejscowości Antequera, w prowincji Málaga w południowej Hiszpanii. Swój wygląd zawdzięcza zjawiskom krasowym. Obszar o powierzchni 17 kilometrów kwadratowych jest chroniony od 1929, a rezerwatem przyrody od 1978.
"Tornillo" de Antequera (wg Wikipedii)
Aby rozpocząć wędrówkę po rezerwacie należy dotrzeć do "Torcal Alto Visitor Center". Możliwość dojazdu jest ograniczona, gdyż po zajęciu wszystkich miejsc parkingowych na górnym parkingu, który znajduje się obok centrum dla zwiedzających droga zostaje zamknięta. Po zamknięciu dojazdu pojazdy należy parkować na dolnym parkingu. W takim przypadku dostęp do obszaru Torcal Alto Visitor Center i na szlaki jest możliwy pieszo około 3.7km lub specjalnym autobusem.
My mieliśmy szczęście, gdyż dotarliśmy na parking o koło godziny 11 co jest dla Hiszpanów w sobotę dosyć wczesną porą i dlatego znaleźliśmy miejsce parkingowe.
Torcal de Antequera w Andaluzji to jeden z najciekawszych rezerwatów przyrody w Hiszpanii. Oferuje krajobraz krasowych formacji skalnych, kształtujących się przez blisko 200 milionów lat. W tym czasie prawie całe terytorium Europy i Bliskiego Wschodu znajdowało się pod powierzchnią wody. Kiedy kontynent podniósł się ponad poziom morza, skały zaczęły podlegać działaniu czynników atmosferycznych takich jak wiatr, deszcz oraz zmienna temperatura (w szczególności mróz). Torcal de Antequera jest jednym z takich miejsc. Wapienne skały Torcal de Antequera ulegają ciągłemu rozpuszczaniu pod wpływem działania czynników atmosferycznych. Całość tworzy wspaniały krajobraz pełen wąwozów, stromych przepaści oraz jaskiń.
Poruszanie się po rezerwacie jest możliwe jedynie po jednym z wytyczonych szlaków. Droga prowadzi krętymi alejkami, wokół których rozciągają się widoki ciekawych formacji skalnych.
Pomysł na wędrówkę po Torcal był mój, ale zaakceptowany przez pozostałych uczestników wycieczki, gdyż wydawało się, że będzie to spacer w "miłych okolicznościach przyrody". W rzeczywistości okazało się, że czasami trzeba było się wspinać po skałach, lub przeciskać przez szczeliny skalne, ale daliśmy radę!
Wejście do tej szczeliny nie jest żadną fanaberią. Właśnie tędy prowadzi wyznaczony szlak.
Moi "koledzy po fachu" w akcji. Nie tylko ja fotografuję. Inni też szukają ciekawych ujęć. Znam pewną panią, która twierdzi, że przeszkadzają jej dwie kategorie ludzi - rowerzyści w ruchu drogowym i fotografujący na wycieczce!
Pewnego razu byłem na wycieczce z przewodnikiem w "Kopalni Wieliczka". Pani przewodniczka na wstępie rozejrzała się po uczestnikach i gdy zobaczyła, że mam aparat fotograficzny stwierdziła: "Pana to już nie lubię. Tacy z aparatami przysparzają mi tylko kłopotów, bo chodzą gdzie chcą i muszę ich pilnować."
Ze szczytów skał można zobaczyć wioski położone w dolinach.
Niektóre skały posiadają fantazyjne kształty, niektóre przypominające gwint nakrętki (hiszp. tuerca - nakrętka).
Pomimo współczesnej architektury budynek "Torcal Alto Visitor Center" jest dobrze wkomponowany w otoczenie. Na dachu budynku widać białą kopułę obserwatorium astronomicznego Observatorio Astronómico de El Torcal (O.A.T.).
Jeżeli kogoś ciekawią dzikie zwierzęta powinien się udać do LOBO PARK, gdzie wilki żyją prawie na wolności i gdzie będzie można je zobaczyć w ich naturalnym środowisku.
W tym dzikim parku nieopodal miejscowości Antequera można spotkać cztery różne gatunki wilków w tym oczywiście tutejszego wilka z Półwyspu Iberyjskiego. Jest to park, który zajmuje powierzchnię około 100 kilometrów kwadratowych ogrodzonego terenu, wewnątrz którego wilki żyją bez większych ingerencji człowieka i zachowują własną hierarchię w stadzie.
Oczywiście nie jest to pęłna niezależność od człowieka, gdyż wilki są karmione o określonych porach i w stałych miejscach, co wymusza na nich jednak pewne podporządkowanie. Właśnie pora karmienia daje wspaniałą okazję do zrobienia zdjęć.
Antequera – miasto w południowej Hiszpanii, w regionie Andaluzja, w prowincji Malaga, w Górach Betyckich, nad rzeką Guadalhorce. Jest nazywane "el corazón de Andalucía" - "sercem Andaluzji". W tle miasta widać stromą ścianę skalną Peña de los Enamorados (Skała Kochanków), z którą związana jest legenda o kochankach z Antequery. Według niej, ze szczytu skały skoczyli zakochani w sobie młody chrześcijanin i muzułmańska księżniczka, którym nie pozwolono być razem.
Ludność: 41,2 tys. mieszkańców. (wg Wikipedii)
Antequera była ważnym punktem strategicznym - najpierw jako rzymska Anticara, a potem jako graniczna twierdza arabska broniąca emiratu Granady.
XVI-wieczny Arco de los Gigantes.
Arabowie zbudowali górującą nad miastem fortecę (obecnie zachowane tylko ruiny), która została zdobyta w wyniku rekonkwisty przez Ferdynanda w 1410 roku. Od XVI do XVIII wieku Antequera odgrywała rolę jednego z ważniejszych centrów handlowych regionu.
Profil Indianina (?) góruje nad miastem.
W okolicznych jaskiniach odkryto ślady obecności człowieka z epoki kamiennej, w tym megalityczny grobowiec galeriowy o wysokości 6 metrów (To chyba nie jest wysokość pomieszczenia, a całej budowli, ale jest to informacja z przewodnika) i komorze długości ponad 16 metrów. Do zwiedzania nie jest tu zbyt dużo, ale
po zwiedzeniu pozostaje pytanie podstawowe:
Kto to ułożył i w jaki sposób? Budowniczowie musieli znać co najmniej maszyny proste: kołowrót, dźwignia itp. Nie jest to efekt działania naturalnych sił przyrody, gdyż wyraźnie tu widać obrobione bloki skalne.
Comments