Alcalá del Júcar – hiszpańska gmina we wspólnocie autonomicznej Kastylia-La Mancha, w prowincji Albacete, w comarce La Manchuela.
Według danych ze spisu ludności w 2011 roku liczba mieszkańców wyniosła 1 335 osób.
Most nad rzeką został wybudowany przez Rzymian, a potem przebudowany w XVIII wieku.
Alcalá del Júcar ma wyjątkową lokalizację, gdyż jest usytuowana na wapiennym wzgórzu poniżej którego znajduje się wąwóz uformowany przez rzekę Júcar.
Przy wąskich, stromych uliczkach prowadzących do zamku znajdują się dobrze zachowane budynki.
W Alcala del Jucar jest wiele domów, które posiadają połączenia z tunelami wykutymi w skale, ale dwie jaskinie zasługują na wyróżnienie: Cuevas del Diablo i Troll Cave Masago. Obie jaskinie są własnością Juan Jose Martinez, byłego toreadora znanego jako El Diablo. Rozbudowę tych jaskiń rozpoczęto w 1905 roku, a obecny właściciel od kilku lat prowadzi prace modernizacyjne. Obie jaskinie są połączone ze sobą. a wewnątrz jest bar, restauracja i klub nocny. Pomieszczenia są ozdobiona starymi meblami i różnymi sprzętami pochodzącymi z okolicznych wiosek.
Mamy szczęście, gdyż osobiście wita nas El Diablo - właściciel.
W takim otoczeniu nawet zwykły sok smakuje wyjątkowo.
Forteca jest pochodzenia arabskiego, przebudowana po rekonkwiście przez chrześcijan.
Z baszty mamy możliwość oglądania wspaniałej panoramy miasta.
Tym razem pojechaliśmy do Madrytu trochę pospacerować bez z góry ustalonego planu i dlatego nie będzie szczegółowych opisów poszczególnych obiektów. a tylko kilka fotek.
Madryt Atocha – największy dworzec kolejowy w Madrycie. Znajduje się w centrum miasta, ma połączenia kolejowe z całym krajem m.in. z Sewillą i Barceloną. Dworzec ten jest największą stacją kolejową w Hiszpanii.
Gdy po raz pierwszy zobaczyłem ten dworzec (była to wycieczka zbiorowa), nie mogłem wyjść z zachwytu i byłem przekonany, że przez pomyłkę przywieziono nas do jakiejś oranżerii . Być może mało na świecie widziałem, ale dla mnie to była rewelacja. Teraz, prawie podczas każdego pobytu w Hiszpanii jestem na tym dworcu, ale myślę tylko o dalszej podróży i prawie nie zauważam jego wyjątkowości. Czar nie prysł, ale spowszedniał. Trochę szkoda.
Walencja (hiszp. Valencia; katal. València) – miasto w środkowo-wschodniej Hiszpanii, nad Morzem Śródziemnym. Stolica prowincji i wspólnoty autonomicznej o tej samej nazwie. Trzecie co do wielkości miasto Hiszpanii, po Madrycie i Barcelonie, z liczbą mieszkańców wynoszącą 800 tysięcy wewnątrz centrum administracyjnego. Zespół miejskiWalencji wykracza poza centrum administracyjne, z liczbą ludności wynoszącą 1 561 000. Cała metropolia ma około 2 miliony mieszkańców. Pod względem geograficznym Walencja położona jest pośrodku liczącej 930 km² żyznej niziny.
Jest to ważny ośrodek przemysłowy, finansowy i kulturalno-naukowy. Posiada liczne zakłady przemysłowe, duże porty handlowe i pasażerskie, a także ważne węzły kolejowe (stacja València Norte), drogowe i lotnicze. Miasto ma status metropolii o znaczeniu globalnym (wg Wikipedii).
Ratusz w Walencji, został wybudowany w stylu barokowym.
Plac Ratuszowy jest największym placem w Walencji. Większość budynków wokół placu jest w stylu modernistycznym (poza ratuszem).
Central Market (Mercado Central)
Ten wspaniały modernistyczny budynek został oddany do użytku w 1928 rook Posiada dwie kondygnacje: parter oraz piwnice. Na obu kondygnacjach jest 959 stoisk usytuowanych przy przecinających się pod kątem prostym alejkach. Do wykończenia powierzchni użyto kamień, drewno i różnokolorową glazurę, co czyni ten obiekt doskonałym przykładem modernistycznej architektury tego okresu.
Od kolorów i zapachów można dostać zawrotu głowy.
Byłem przekonany, że to sprzęt do grillowania, a to są paellery czyli sprzęt do robienia paelli. Przecież Walencja jest sławna z paelli!
Katedra Santa Maria znajduje się na Plaza de la Reina, podobno właśnie tu znajduje się Święty Graal (kielich używany przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy).
Ponad 50-metrowa dzwonnica Miguelete jest częścią katedry.
Ta dzwonnica jest zagrożeniem dla zdrowia, bo jak nie dostaniesz zawału po pokonaniu 207 stopni, to po spojrzeniu w dół jest napewno dostaniesz oczopląsu.
Postać mężczyzny uosabia rzekę Turia, a osiem kobiet z dzbanami przedstawia osiem kanałów nawadniających o nzwach: Quart , Benager i Faitanar , Acequia de Tormos , Mislata , Mestalla , Favara , Rascaña i Rovella.
Fontanna jest dziełem rzeźbiarza Manuel Silvestre Montesinos (Silvestre de Edeta) i została oddana do użytku w 1976 roku.
Częścią potężnej miejskiej bramy Puerta de Serranos (Porta de Serrans) jest para bliźniaczych wież. Zbudowano je w latach 1392-1398. W trakcie swojej długiej historii oprócz funkcji strażniczej i obronnej spełniały również inne role. Puerta de Serranos była reprezentacyjną bramą północną, przy której uroczyście witano powracających do miasta królów i przybywających zagranicznych oficjeli. Pod koniec XVI wieku w wieży mieściło się więzienie, a podczas wojny domowej w Hiszpanii na początku XX wieku przechowywano bezcenne dzieła sztuki z Muzeum Prado w Madrycie. Aktualnie Torres de Serranos udostępnione są turystom, a z ich korony można podziwiać widok miasta. Spełniają również ważną rolę podczas obchodów miejskich uroczystości i fiest (Fallas). (wg Hiszpania.Portal.pl)
Widok z Puerta de Serranos na Placa dels Furs.
Widok z Puerta de Serranos na Jardines del Rio Turia, dawne koryto rzeki Turia.
14 października 1957 r. miasto nawiedziła ogromna powódź, niszcząc zabudowania i pozbawiając życia 81 osób. Postanowiono zmienić bieg rzeki i skierować jej wody na południowe obrzeża Walencji. Tam gdzie było koryto rzeki obecnie jest 5-kilometrowy pas parków, ogrodów, boisk sportowych i placów zabaw.
Jak w każde szanujące się miasto (oczywiście w Hiszpanii) również Walencja ma w centrum arenę do corridy.
W czasie innej podróży przejeżdżałem przez Walencję samochodem i zaświadczam, że poza miastem naprawdę pachnie pomarańczami!
Ogólny opis Toledo umieściłem w poprzednim poście z wiosny 2008 roku.
W panoramie Toledo szczególnie wyróżniają się Katedra Najświętszej Marii Panny i Alcazar.
Toledo leży na wzgórzu w zakolu rzeki Tag.
Katedra Najświętszej Marii Panny w Toledo (hiszp. Catedral de Santa María de Toledo lub Catedral Primada de España) – gotycka katedra wybudowana w Toledo, siedziba Archidiecezji Toledo.
Katedra jest jednym z najważniejszych przykładów sakralnej architektury gotyckiej w Hiszpanii. Powstała w latach 1227–1493 na fundamentach dawnej katedry wizygockiej z VI wieku, która była później używana jako meczet. Jej budowę rozpoczęto w 1227 roku za panowania Ferdynanda III Świętego. W 1493 roku, za panowania Królów Katolickichzamknięto ostatnie sklepienia głównej nawy. Do budowy użyto białego kamienia z Olihuelas (Olías del Rey). (wg Wikipedii)
Miłym zaskoczeniem dla mnie był był fakt, że wolno było fotografować wewnątrz katedry, co prawda bez flesza, ale jednak.
Budowa katedry rozpoczęła się w XIII wieku, w czasach panowania Ferdynanda III, a jej budowę ukończono pod koniec XV wieku, kiedy to władcami Hiszpanii byli Królowie Katoliccy (Izabela Kastylijska i Ferdynand Aragoński). Zbiegło się to w czasie z obchodami uczczenia odkrycia nowych lądów przez Kolumba. Budowla wzorowana jest na francuskiej katedrze w Burges. Fasada budynku wykonana została w stylu gotyckim, choć zawiera również elementy architektury charakterystyczne dla renesansu i baroku. Do świątyni wejść można trzema bramami: Puerta del Perdon (Drzwi Przebaczenia) w centrum, po prawej stronie Puera del Juicio Final (Drzwi Sądu Ostatecznego) oraz po lewej Puerta del Infierno (Drzwi Piekła).Wnętrze budynku jest bardzo bogato zdobione, znajduje się tam wiele ważnych i cennych dzieł, przez co katedra stała się swoistym muzeum. Znajdują się tam prace takich artystów jak: El Greca, F. Goi, Van Dycka, Valesqueza, Rubensa, Belliniego, Tycjana oraz wielu innych. Wewnątrz świątyni mieszczą się 22 kaplice, a wśród nich Capilla de San Juan, mieszcząca przebogaty skarbiec. Najważniejszym przedmiotem w tym skarbcu jest przysłana przez Corteza z Meksyku ogromna monstrancja (wysoka jest na około 3m). W innej kaplicy Capilla Mozarabe do dziś odprawiana jest msza według liturii mozarabskiej, która była charakterystyczna dla mieszkających tu dawniej Wizygotów.(wg lovetotravel.pl)
W naszym planie, bardzo ważnym miejscem do odwiedzenia w Toledo był klasztor urszulanek Convento de Santa Úrsula w którym są ręcznie wytwarzane sławne marcepany.
Jak widać na poniższym zdjęciu towarzyszące mi panie wychodzą usatysfakcjonowane poczynionymi zakupami.
Więcej o marcepanie z Toledo na stronie:
Po włosach widać, że trochę wiało.
