NOWA ZELANDIA - 2014
- Jerzy Kuśmierczyk
- 9 lut 2014
- 8 minut(y) czytania
Zaktualizowano: 28 lut 2023
Nowa Zelandia (po maorysku Aotearoa [aɔˈtɛaɾɔa] – Kraj Długiej Białej Chmury) – państwo wyspiarskie, położone na południowo-zachodnim Pacyfiku i składające się z dwóch głównych wysp (Północnej i Południowej) oraz szeregu mniejszych wysp, w tym Wyspy Stewart i Wysp Chatham. Archipelag Nowej Zelandii jest najdalej na południe wysuniętą częścią Oceanii, na południowy wschód od Australii.
Rozciągłość Nowej Zelandii z północy na południe wynosi ok. 1500 km, a ze wschodu na zachód – ok. 200 km. Odległości do sąsiadów są znaczne: od Australii – 1600 km, od Antarktydy – 2400 km
Nowa Zelandia jest najodleglejszym od Polski państwem i położona jest niedaleko antypodów naszego kraju. (wg Wikipedii, ale to "niedaleko" wynosi ponad 2000 km, gdyż antypodami dla Nowej Zelandii jest Hiszpania)
Auckland (maor.Tāmaki-makau-rau) – największe miasto Nowej Zelandii, położone w północno-zachodniej części Wyspy Północnej, między Morzem Tasmana i Oceanem Spokojnym (Przesmyk Tamaki). Zamieszkane jest przez 1 454 300 osób (czerwiec 2015). Auckland jest uważane za jedno z najpiękniejszych miast Nowej Zelandii, położone u podnóża wygasłego wulkanu Eden (196 m n.p.m.). Ważny ośrodek gospodarczy, kulturalny i naukowy Nowej Zelandii. (wg Wikipedii).
Panorama miasta ze wzgórza wulkanicznego Eden.
Widok na port Waitemata (po maorysku - "skrzące się skały")
Waikato znaczy po maorysku "płynąca woda". Jest to rolniczy region obejmujący duży obszar środkowej części Wyspy Północnej. Zarządzany i zamieszkany przez Maorysów. Wg informacji miejscowego przewodnika zarządzanie to jest bardzo sprawne i może być przykładem dla innych samorządów etnicznych.
Maorysi, Māori – autochtoniczna grupa etniczna Nowej Zelandii, posługująca się językiem maoryskim.Według badań Maorysi są potomkami klanów Polinezyjczyków z wysp wschodniej części Oceanu Spokojnego (m.in. Tahiti), którzy jako pierwsi ludzie dotarli do brzegów Wyspy Południowej pomiędzy rokiem 925 a 1280 naszej ery. Jak głosi legenda przybyli na 7 olbrzymich łodziach żaglowych, każda z nich dała początek jednemu plemieniu. Dowódca najwcześniej przybyłej łodzi – Kupe uchodzi za odkrywcę Aotearoa (czyli „kraju długiej białej chmury”, jak Maorysi nazywają Nową Zelandię). Wykopaliska archeologiczne dowodzą jednak, że pierwsi Maorysi przybyli w kilku falach i osiedlili się na Wyspie Południowej. Stosunkowo szybko opanowali obydwie wyspy, zdecydowanie jednak preferując cieplejszą i bardziej gościnną Wyspę Północną. Maorysi zajmowali się uprawą roślin, hodowlą i rybołówstwem, praktykowali też kanibalizm; zasłynęli z wojowniczości i uzdolnień artystycznych w zakresie rzeźby, budownictwa i bardzo rozpowszechnionego tatuażu; po podboju przez Brytyjczyków (pocz. XIX w.) zaczęli przyjmować kulturę europejską. (wg Wikipedii).
Maorysi stanowią 8-12% ludności Nowej Zelandii. W Nowej Zelandii jest dwa języki urzędowe - angielski oraz maoryski i tu ciekawostka - językiem urzędowym jest również język migowy.
Nowozelandzki język migowy lub NZSL (mao. Te Reo Rotarota) – główny język społeczności głuchych w Nowej Zelandii. Stał się jednym z języków urzędowych Nowej Zelandii w kwietniu 2006 r.
Waitomo - oryginalna architektura biura turystycznego obsługującego jaskinię Waitomo.
Rejs po jaskini Waitomo. Jaskinia ta jest sławna z latających świetlików. Sylwetka pani kapitan tej aluminiowej łodzi jest charakterystyczna dla Maorysów. Kanon maoryskiej urody brzmi: kochanego ciała nigdy za dużo.
W wiosce Tamaki gościnnie witają nas tubylcy. Maorys w prawej ręce trzyma coś w rodzaju tasaka (oryginalne były z jadeitu - bardzo twarde i ostre), a w prawej kij z bardzo twardego drewna wyposażony z jednej strony w grot (często z jadeitu), a z drugiej strony w coś w rodzaju miecza. Podobno w sprawnych rękach jest to bardzo groźna broń (myślę, że takie narzędzie byłoby marzeniem każdego polskiego kibola). Przekaz jest jasny "witam cię, ale uważaj!".
Jak widać na zdjęciach powyżej, jesteśmy bardzo serdecznie witani.
Miejscowi przygotowują nam posiłek w tradycyjny sposób. Tradycja polega na tym, że podobno w ten sposób przygotowywali posiłek z wrogów (w przygotowanym dole stosowano "system warstwowy" tj warstwa wrogów, warstwa liści palmowych i na tym rozpalano ognisko). Jak oświadczył nam gospodarz przyjęcia (z wyraźnym zawodem w głosie) dzisiaj na kolację będą jednak tylko kurczaki.
OKOLICE JEZIORA TARAWERA
Rotorua centrum kultury Maorysów - otoczone jest zamglonymi jeziorami i buszem.
W tej scenerii nakręcano film "Władca pierścieni"
Potężne czerwone cedry.
PARK GEOTERMALNY
Park geotermalny znajduje się w Whakarewarewa w pobliżu Rotorua. Jest to miejsce, w którym szczególnie widać działanie sił natury, określanych w języku Maorysów "manakitanga".
Najsławniejszym gejzerem jest Pohutu co znaczy "wielki wytrysk".
Jest to główny gejzer na tym terenie i wytryskuje dwadzieścia razy na dobę na wysokość do 30 metrów. Niestety, jest tu wyraźny brak koordynacji, bo może to być kilka wytrysków jeden po drugim, a potem długa przerwa. Tak to bywa. Niestety, my trafiliśmy na dłuuugą przerwę i nie czekaliśmy na kolejny wytrysk.
Wodospad Huka znajduje się na na rzece Waikato, która wpływa do jeziora Taupo. Jest znany jako miejsce uprawiania sportów ekstremalnych.
Rafting. Tym pontonem pokonano wodospad.
Park Narodowy Tongariro – najstarszy park narodowy Nowej Zelandii. Został założony w 1887 roku. Zlokalizowany jest w centralnej części Wyspy Północnej. Obejmuje obszar 795,98 km².
Wellington (maor. Te Whanga-nui-a-Tara) – stolica Nowej Zelandii, trzecie pod względem wielkości i liczby ludności miasto w tym państwie (po Auckland i Christchurch), najgęściej zaludniona stolica w Oceanii i najbardziej wysunięta na południe stolica na świecie. Znajduje się na terenie regionu Wellington, na Wyspie Północnej, w pobliżu geograficznego środka Nowej Zelandii.
Ma rozbudowany system przedmieść, na który składa się ponad 60 dzielnic o ogólnej liczbie 192 800 mieszkańców. W dzielnicy Miramar znajduje się centrum przemysłu filmowego, miejsce produkcji hitu kinowego „Władca Pierścieni”. W Wellington znajduje się filia największego uniwersytetu w Nowej Zelandii – Massey University.
Obszar miasta obejmuje zarówno tereny nizinne, jak i górzyste pomiędzy dwiema cieśninami – Porirua Basin i Hutt Valley (w pobliżu Wellington znajduje się także Cieśnina Cooka oddzielająca Wyspę Północną od Południowej). Miasto i przyległe tereny wiejskie są administrowane przez cztery niezależne urzędy administracyjne. Region Wellington jest obszarem daleko rozleglejszym. Rozciąga się od półwyspu Kapiti poprzez Wairarapa aż do podnóża gór Rimutaka. Zamieszkuje go ok. 473 700 mieszkańców. (wg Wikipedii)
Widok na Wellington z Mt. Victoria.
Wellington - widok na port.
Cieśnina Cooka – cieśnina morska znajdująca się pomiędzy dwiema głównymi wyspami Nowej Zelandii – Wyspą Północną i Południową. Łączy Morze Tasmana z pełnymi wodami Oceanu Spokojnego. Ma długość 107 km i średnią szerokość 77 km. (Wikipedia)
Opuszczamy Wellington i płyniemy na Wyspę Południową.
Cieśnina Cooka dzieli Wyspę Południową i Wyspę Północną, a łączy Morze Tasmana z Oceanem Spokojnym Południowym. Podróż z Wyspy Północnej na Południową trwa około 3 godzin.
Pamiątkowe zdjęcie na promie. Prom jak prom, ale być może jest to prom szczególny, gdyż na cztery pływające na tej trasie promy, dwa z nich są to promy wypożyczone z Polski (z powodu remontu własnych promów). Jest całkiem duża szansa, że to jeden z nich. Wiedziałem o tej sytuacji i szukałem śladów polskości, ale nic nie znalazłem.
Zbliżając się do portu przeznaczenia Picton, płyniemy pięknymi fiordami
Na górnym pokładzie wszyscy wypatrują delfinów, które na chwilę pojawiły się przed dziobem promu.
Port Picton. Nasz port przeznaczenia na Wyspie Południowej.
Marlborough (maor. Tauihu) – region administracyjny na nowozelandzkiej Wyspie Południowej. Populacja wynosi 43 416 mieszkańców (2013). Głównym miastem jest Blenheim.
W miejscowości Havelock odwiedzamy restaurację Mussel Pot. Co prawda my jedliśmy muszle z talerza, a nie z garnka jak sugeruje nazwa, ale widziałem, że niektórzy naprawdę zamawiali cały metalowy garnek z muszlami, tak na moje oko około 3 litrowy.
Restauracja reklamuje się, jako "Ikona w Marlborough i całej Południowej Wyspie". Dla europejczyków restauracja wygląda może niepozornie, ale muszle i krewetki były wspaniałe. Te małże nazywają się Green Lip Mussels.
Odwiedzamy winnicę Dryland usytuowaną na obszarze "Złotego Trójkąta" w Marlborough. Jest to jedna z winnic uprawiających w tych okolicach oryginalny szczep Sauvignon Blanc. Wino jest bardzo smaczne, nawet kupiłem jedną butelkę i przez pół świata przywiozłem bez stłuczki do domu. Personel jest przygotowany na takich tuystów i pakuje butelkę w specjalny sposób, gwarantujący przewiezienie w całości nawet po przeładunkach bagażu na lotniskach.
WEST COAST (Greymouth - FranzJosef)
W Hokitika - miejscowości specjalizującej się w handlu zielonym kamieniem – jadeitem, odwiedzilśmy zakład obróbki jadeitu. Właściciel demonstruje właśnie zakupione przeze mnie kamienie.
Właściciel był bardzo ciekawy, jakim to dziwnym językiem mówimy między sobą. Nigdy nie słyszał o Polsce. Gdy dowiedział się, że Polska ma 38 milionów mieszkańców, był bardzo zdziwiony i podejrzewał, że z niego żartujemy. Dopiero jego pomocnik młody Francuz, który uczył się tutaj rzemiosła potwierdził nasze informacje. Na pytanie czy jest Maorysem odpowiedział oburzony "popatrz na mój brzuch, czy ja wyglądam na Maorysa?" (Rdzenni Maorysi są przeważnie otyli). Okazało się, że do Nowej Zelandii przybył z Wysp Salomona.
WEST COAST - FRANZ JOSEF (Lodowiec)
Główna ulica we Franz Josef. W tle lodowiec. Tam polecimy helikopterem.
Lot helikopterem i spacer po lodowcu
Taki lot helikopterem, to duże przeżycie i realne niebezpieczeństwo. Rok po naszej wycieczce tj w 2015 roku na sąsiednim lodowcu Fox Glacier miał miejsce wypadek, podczas którego helikopter z 3 osobami na pokładzie spadł w na takie miejsce jak na zdjęciu powyżej. Zginęli wszyscy - 2 pasażerów i pilot. Oglądałem zdjęcia z katastrofy i zrobiło to na mnie wielkie wrażenie, gdyż nasz helikopter i to miejsce były niemal identyczne, z tymi z miejsca katastrofy.
J estem na szczycie lodowca Franz Josef!
Zanikający jęzor lodowca widziany z helikoptera.
Po szczęśliwym locie helikopterem na szczyt, spacer do podnóża lodowca Franz Josef.
WEST COAST (Franz Josef - Haast)
Po spacerze po plaży udajemy się ścieżką ułożoną z desek na spacer po lesie bagiennym. Po krótkiej wędrówce czasie doznajemy uczucia cofnięcia się w czasie, jakby jeszcze nie było ludzi na tym lądzie. Oczywiście, gdybyśmy nie widzieli drewnianego pomostu po którym idziemy.
Rzeka Hokitika
Haast Pass (Przełęcz Hasta)
Queenstown - miasto w Nowej Zelandii, na Wyspie Południowej w prowincji Otago nad jeziorem Wakatipu.
Ludzie ciągnęli do tego pięknego jeziora i alpejskiego krajobrazu miejsca od początku zasiedlenia wysp. Najpierw Maorysi przybywali w poszukiwaniu jadeitu (ang. - greenstone; maoryski- Pounamu). Potem europejscy osadnicy przybyli w poszukiwaniu żyznych ziem, ale odkryli, że w okolicznych rzekach można znaleźć złoto. W latach 60-tych XVIII wieku rozpoczęła się gorączka złota, ściągając do regionu Queenstown międzynarodowych awanturników . Po wyczerpaniu się pierwszych pokładów, pozwolono wydobywać złoto Chińczykom, którzy prowadzili rabunkową gospodarkę poszukując resztek złotego kruszcu, aż po pewnym czasie zabroniono poszukiwań i ten zakaz obowiązuje do obecnych czasów.
Obecnie Queenstown jest znanym ośrodkiem turystycznym, przypominającym miasta szwajcarskie.
Widok z punktu widokowego na miasto Queenstown i jezioro Wakatipu
Centrum Queenstown.
Wybieramy się na rejs po jeziorze Wakatipu na starym parowcu Earnslow.
Po kilkugodzinnej wycieczce wracamy do uroczego portu w Queenstown.
Odległość z Queenstown do Milfiord wynosi w linii prostej poniżej 100 kilometrów, ale z uwagi na nieprzejezdność górskich dróg w tym rejonie, aby się dostać do Milfiord musieliśmy pokonać trasę okrężną liczącą 300 kilometrów w jedną stronę.
Zatoka Milforda (ang. Milford Sound, maori Piopiotahi) – zatoka na Wyspie Południowej w Nowej Zelandii. Ze względu na charakterystykę geologiczną (20 kilometrów długości i wysokie strome brzegi) przypomina typowy fiord.
Zatoka Milforda to jedno z najbardziej deszczowych miejsc na Ziemi. Zaledwie co trzeci dzień jest bezdeszczowy. Roczne opady wynoszą 600 - 700 centymetrów, a pochodząca z nich woda spada kaskadami do leżącego ponad 300 metrów niżej zbiornika. Przy wejściu do zatoki znajduje się góra Mitre Peak (1695 m n.p.m.).
My oczywiście trafiliśmy na dzień deszczowy, ale wg naszego przewodnika jest to zaleta, bo Milfiord w słońcu jest mniej atrakcyjny. Muszę przyznać, że te mgły i deszcz są bardzo widowiskowe i wyraźnie widać, dlaczego tę piękną scenerię wybrano do filmowania "Króla Pierścieni"
W pewnym momencie zobaczyliśmy foki. Chciało by powiedzieć, że się wygrzewające na skale, ale w tym przypadku one po prostu brały tylko mgielną kąpiel.
Wodospad Stirlinga w Milford Sound.
Woda była dookoła - wodospad, deszcz i mgła. Te białe plamy na zdjęciu, to z zachlapanego obiektywu (przez krople wody z wodospadu).
Nowa Zelandia jest fascynująca i jeżeli jest możliwość, to należy ją odwiedzić! Należy jednak pamiętać, że nie znajdziemy tam starożytnych zabytków architektury, ale za to widoki krajobrazów są niepowtarzalne. Nawet zorganizowana wycieczka daje możliwości wykonania ciekawych zdjęć, a podróż indywidualna może być rajem dla fotografa! Gorąco zachęcam!
Commentaires