ZAMOŚĆ - 2019
- Jerzy Kuśmierczyk
- 10 cze 2019
- 3 minut(y) czytania
Zaktualizowano: 20 sty 2023
06/06/2019
Zamość (łac. Zamoscia, ukr. Замостя, ros. Замость (Замостье), jid.זאמאשטש) – miasto na prawach powiatu w południowej części województwa lubelskiego, siedziba władz powiatu zamojskiego i gminy Zamość. Jest jednym z większych ośrodków kulturalnych, edukacyjnych i turystycznych województwa, a zwłaszcza Zamojszczyzny. Za sprawą unikalnego zespołu architektoniczno-urbanistycznego Starego Miasta bywa nazywany „perłą renesansu”, „miastem arkad” i „Padwą północy”. Pod względem liczby ludności zajmuje w województwie 2. miejsce (64 788 mieszkańców), natomiast pod względem powierzchni plasuje się na 10. miejscu. W 1992 r. zamojskie Stare Miasto zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1580 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim. (wg Wikipedii)
Tutaj skupia się turystyczne życie miasta.
Podcienia są charakterystycznym elementem zabudowy Zamojskiej Starówki. Wszystkie kamienice na Rynku Wielkim mają podcienia.
Rynek Wielki jest wyłączony z działalności handlowej i dlatego jest ulubionym miejscem spacerów przyszłości narodu..
Zamość był projektowany jako miasto idealne i dlatego Rynek Wielki od początku pełnił rolę reprezentacyjną. Ta zasada została utrzymana i obecnie jedynym elementem handlu są restauracje z miejscami pod parasolami. Rynek Wielki jest kwadratem o wymiarach 100x100 metrów.
Ratusz jest wizytówką Zamościa. Jego charakterystyczne schody są znane w całej Polsce.
W południe z wieży ratusza trębacz gra hejnał na trzy strony świata. Dlaczego tylko na trzy? Zdania uczonych są podzielone: jedni mówią, że w kierunku trzech bram miejskich, natomiast inni, że z uwagi na rywalizację Zamościa z Krakowem Sobiepan zabronił grać hejnału w stronę Krakowa. Jak było tak było, ale jest inaczej niż wszędzie!
Pierzeja północna Rynku Wielkiego.
Kamienice ormiańskie oznaczają się pięknymi zdobieniami. Jest to pięć kamienic ciągnących się od ulicy Solnej do Ormiańskiej.
Widok na ratusz z ulicy Ormiańskiej.
Widok na ratusz z ulicy Moranda.
Patio w kawiarni Morandówka
Widok na ratusz z ulicy Kołłątaja.
Rynek wodny.
Pomnik Jana Zamojskiego przy ulicy Akademickiej. W tle widoczny Pałac Zamojskich.
(dawna kolegiata), oraz jej dzwonnica są po ratuszu dominującymi elementami w panoramie Zamościa.
Widok na katedrę od strony ulicy Akademickiej.
(Maciek, dzięki! Maciek jest moim korektorem)
Przed katedrą od strony północnej usytuowana jest dzwonnica, wybudowana w II połowie XVIII wieku.
Biją tu trzy dzwony: największy "Jan" z XVII wieku, oraz "Wawrzyniec" i "Tomasz" z XVIII wieku.
Katedra Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła ufundowana pod koniec XVI wieku przez Jana Zamojskiego.
Mauzoleum rodu Zamojskich w katedrze. Grobowiec ordynata Tomasza Zamoyskiego.
- obecnie ośrodek kultury Centrum "Synagoga"
Babiniec północny.
Podobno obecnie w Zamościu nie mieszka ani jedna rodzina żydowska i budynek ten nie jest użytkowany w celu gromadzenia się wiernych. Obecnie w budynku synagogi znajduje się ośrodek kultury żydowskiej. Społeczność żydowska usiłuje zachować charakter sakralny obiektu i nawet odbyła sie tu barmicwa. W uroczystości tej uczestniczyli Żydzi spoza Zamościa, a nawet spoza Polski.
Miasto otaczał mur z siedmioma bastionami i trzema bramami. Dzięki tym umocnieniom twierdza Zamość nie została zdobyta szturmem przez obce wojska (w tym przez Kozaków Chmielnickiego i szwedzkie w czasie "potopu szwedzkiego"). W roku 1809 Zamość został zdobyty przez wojska polskie współpracujące z Napoleonem.
Stara Brama Lwowska.
Widok na mury w okolicach Bramy Szczebrzeskiej. W tle widoczna katedra i dzwonnica.
Istnieje anegdota chętnie powielana przez przewodników. a rozsławiona przez Sienkiewicza w "Potopie" o ofiarowaniu Niderlandów przez Jana Sobiepana Zamojskiego królowi szwedzkiemu. Było to jako rewanż za propozycję przyjęcia namiestnictwa, a więc zdrady króla polskiego. Nierozerwalnie wiąże się z tym pojęcie "stołu szwedzkiego", który podobno ustawiono w tym miejscu, ale tak naprawdę, to nikt nie ma pewności. U Sienkiewicza bierze w tym udział oczywiście Onufry Zagłoba. Po więcej szczegółów odsyłam do "Potopu"
Brama Szczebrzeska. Za murami widoczna katedra.
Nowa Brama Lubelska. W tle kościół św. Katarzyny. W tym kościele ukrywano w 1939 roku "Hołd Pruski" Jana Matejki.
Stara Brama Lubelska.
Za murami widoczny kościół i klasztor Klarysek. Przejście przez mury w okolicach bastionu I.
Jeżeli będę miał takie szczęście, że moje zdjęcia i opisy obejrzy znawca Zamościa, to bardzo proszę o ewentualną korektę! Poprawki wprowadzę natychmiast, gdyż zwiększy to wartość mojego bloga.
Po kilkugodzinnym zwiedzaniu zamojskiej Starówki wiem, że zobaczyłem tylko mały fragment tego frapujacego miasta. Mam nadzieję, że jeszcze tu wrócę i uzupełnię moje braki.
Informacje na temat Zamościa czerpałem z informatora turystycznego "Zamość - twierdza otwarta", oraz informacji przewodnika.
20/07/2005
ą
Comments